Juli 2025
Ruim zestien jaar geleden begonnen haar man Bart en Hans Leune met het eerste initiatief, dat uiteindelijk gestalte heeft gekregen in het voormalige belastingkantoor aan de J.F. Kennedylaan in Apeldoorn. “Zo’n grote stad, en er was geen christelijk huis voor oudere mensen”, herinnert Corrie zich. “Daar moest verandering in komen, vond mijn man. Wij komen oorspronkelijk uit Zeeland. Daar waren deze huizen er al wel.” Als je ouder wordt en zorg nodig hebt, is het belangrijk dat je in een huis kunt wonen waar je je thuis voelt, legt ze uit. “Je hebt dan mensen om je heen nodig die begrijpen hoe je bent opgevoed, hoe je geleefd hebt. Dat is heel lastig als zij de Bijbel niet kennen terwijl dat voor jou altijd de basis geweest is.” Zeker aan het einde van iemands leven is het cruciaal dat mensen om je heen begrijpen waar je vandaan komt, stelt ze. “Als je zelf niet goed meer kunt denken, wil je graag dat anderen precies snappen wat voor jou belangrijk is.” Christelijk huis voor wonen en zorg In de loop der jaren kwamen er bij de initiatiefnemers twee verschillende plannen op tafel, die helaas beide in de prullenbak belandden. “Heel jammer”, vindt Corrie. “Alles werd van tafel geveegd. Ik heb wel eens gezegd: mensenkinderen Bart, wanneer komt het er nou eens van? Maar ze gaven niet op.” Helaas heeft haar man zijn droom niet werkelijkheid zien worden. In 2019 overleed hij plotseling, vlak voordat ontwikkelaar Explorius het oude belastingkantoor in Apeldoorn kocht. Zorgondernemer Henk de Waard en vastgoedbelegger Estea sloegen de handen ineen om van dit pand te maken waar Corrie’s man zich samen met Hans Leune zo voor had ingezet: een christelijk huis voor wonen en zorg. Samen met vertegenwoordigers van verschillende kerken in Apeldoorn en omgeving maakten zij de plannen concreet. Het zaadje van Driesprang was geplant, maar het zou nog een paar jaar duren voor de verbouwing kon beginnen. Niet ineens onmondig als oudere “Dit is een heel belangrijk huis voor Apeldoorn”, zegt Corrie. “Ik denk echt dat dit een leegte vult.” Ze heeft zich ingeschreven om te gaan wonen in één van de seniorenappartementen, hoewel ze het in haar huidige huis ook nog goed naar de zin heeft. Met de steun van haar vier kinderen redt ze zich goed, al gaat haar gezondheid wel achteruit. Naast de christelijke identiteit spreekt de visie van Driesprang haar aan: bewoners houden zoveel mogelijk de eigen regie over hun leven, in nauwe samenwerking met hun dierbaren. “Als je ouder wordt, ben je niet ineens een onmondig mens geworden”, zegt ze. “Ik vind het heel belangrijk dat je je eigen keuzes kunt blijven maken.” Zo weet ze al welk behang ze op de muur wil. “Net zoiets als wat ik nu in mijn huis heb. Dat zou mijn man ook gekozen hebben, hij was zo creatief. Het is verdrietig dat hij dit huis niet meer kan zien. Maar ik ben heel blij dat het er is!”